Szkolenia w latach 2013-2016 w Instytucie Miltona Ericsona w Rottweil/Niemcy (Milton Ericson Institut Rottweil), w Izbie Psychoterapii w Baden-Württenberg/Niemcy (Landespsychotherapeutenkammer in Baden-Würtenberg) i w Instytucie Miltona H. Ericksona w Południowej Afryce (The Milton H. Ericson Institutes of Soud Africa) w Johannesburgu, Pretorii, Franschhoek i Mabuli z Dr. Woltemade Hartman.
Terapia stanem ego (Wikipedia) (angielski: terapia stanowa ego, łacińskie „ja”, stan angielski) „Ego State Therapy” jest metodą psychoterapeutyczną z terapii urazowej. Została opracowana około 1980 roku przez Johna Watkinsa i Helen Watkins z USA, jako krótkoterminowa terapia dla weteranów wojennych.
John Watkins (1913-2012), pionier hipnoterapii, był profesorem psychologii od 1964 do 1987 r. i dyrektorem szkolenia klinicznego na uniwersytecie w Montanie (USA). Jest współzałożycielem Międzynarodowego Towarzystwa Hipnozy Klinicznej i Eksperymentalnej (SCEH). Jego żona Helen Watkins, była również psychologiem.
Ludzie, którzy doznali poważnych urazów psychicznych (traumy), opracowują mechanizmy obronne przed odczuwaniem bólu i strachu związanego z obrażeniami, aby chronić swoją osobowość. Niektórzy robią to poprzez „dzielenie” swojej osobowości na różne stany ego. Z początku dzieje się to prawie zawsze nieświadomie. Te części „ja” mogą rozwijać własne życie, takie jak „własne osobowości”, z „własną” wolą, „własnymi” myślami i uczuciami. Terapia stanu ego ma na celu pomóc w lepszym połączeniu tych części ego w kierunku holistycznej osobowości.
Jest skuteczna w leczeniu zespołu stresu pourazowego, lęku lub zaburzeń seksualnych i tożsamości dysocjacyjnej.
Uwzględnia teorie psychoanalityczne, techniki hipnoanalityczne i nowszą wiedzę z leczenia zaburzeń dysocjacyjnych.
Zdrowa osoba bez traumy zna i stosuje około 5–15 stanów ego. Są wyraźnie świadomi i kontrolowani przez ego. Większość tych części ego powstaje w dzieciństwie w trakcie normalnego rozwoju.
Zdrowe udziały w ego są częścią „codziennego zespołu”, np. „kompetentny specjalista”, który może wygłosić wykład przed kolegami, „dobry gospodarz”, „fajny facet” lub entuzjastyczny „rowerzysta”. Są to części, które ludzie mają i mogą przełączać się między nimi w razie potrzeby.
Między częściami zdrowymi i oddzielonymi znajdują się niezdrowe, nad którymi można pracować terapeutycznie, nawet bez hipnozy i transu.
Można wyróżnić specjalne formy i zadania takich części ego: „prześladowcy”, „radykalni pomocnicy”, „intrygaci”, „napastnicy”, „introjekty wspólników”. Poszczególne części ego mogą się również nakładać i ewentualnie wzajemnie się wzmacniać.
Emocje i energie nierozwiązanych traum są gromadzone.
Przykład: osoba, która była wykorzystywana przez członka rodziny od dzieciństwa, obecnie mieszka we własnym mieszkaniu jako dorosła i nadal jest wykorzystywana przez sprawcę do aktów przemocy. Jego zdrowa część ego, z którą można się skontaktować podczas terapii, może nauczyć się nowych informacji: „Nie musisz go wpuszczać”. To wzmocnia, ale mówi na przykład: „Tak, ale nie mogę tego obiecać.” Ponieważ istnieje także część zidentyfikowana przez sprawcę, która uważa, że zgodnie z wcześniejszymi doświadczeniami muszą oni nadal chronić ludzi, wykonując to, czego żąda sprawca. Może to prowadzić do ciągłej decyzji o pozwoleniu sprawcy na powrót do mieszkania, zgodnie ze starym motto: „Musisz robić, co chce, inaczej cię zabije”. Ta część jest podzielona i nie podlega kontroli ego.
Oddzielone części ego wyglądają, jakby miały „własną osobowość”, „własne” uczucia i myśli. Uważają, że ich istnienie jest pomocne i niezbędne do przetrwania, i potencjalnie mają trwać przez całe życie. Niektórzy się „znają” i są ze sobą w kontakcie. Inni są całkowicie rozdzieleni, a podstawowa osobowość nie ma już z nimi kontaktu i często są oni dostępni tylko poprzez hipnozę lub trans.
Podstawowym celem terapii stanu ego jest zmniejszenie stresu i ukierunkowanie energii w stronę spełnionego życia. Części ego mogą być w pełni zintegrowane (zespół wewnętrzny), lub symbolicznie kierowane, uważane za „własne osobowości”, ale teraz zintegrowane i używane konstruktywnie.