Hatha Yoga wg. szkoły B.K.S. Iyengar
Hathajoga (Wikipedia) – jedna z najbardziej znanych na Zachodzie tradycji indyjskiej jogi, bazująca głównie na pozycjach ciała zwanych asana, sześciu procesach oczyszczających krija oraz na kontroli oddechu (pranajama). Najbardziej znany autorytatywny tekst tej szkoły to Hathajogapradipika.
Hathajoga różni się od klasycznej jogi (np. z Jogasutr Pathanjali) mniejszym naciskiem na metafizykę odziedziczoną po samkhji, a większym na praktyki fizyczne. Hathajoga w znacznej mierze gubiąc moment filozoficzny, kładzie silny nacisk na magiczne aspekty jogi, dążąc przy tym silniej niż inne kierunki do uzyskania mocy ponadnaturalnych, a zwłaszcza do zwycięstwa nad śmiercią, starością i chorobą. Magiczno-mistyczne koncepcje zawarte w tekstach hathajogi czynią ją jednym z głównych składników i źródeł tantryzmu. Hathajoga nie odchodzi jednak przy tym całkowicie od jogi klasycznej – przeciwnie, zawiera w sobie wszystkie jej zasadnicze elementy, w szczególności zaleca praktykowanie nakazów i zakazów moralnych (jama i nijama), a także dążenie do samadhi. Warto pamiętać, że nie ma hathajogi bez radżajogi i nie może być mowy o radżajodze bez hathajogi.
Asana jest częścią jogi polegającą na wykonywaniu określonych ćwiczeń zwanych asanami lub pozycjami jogicznymi. Celem tych praktyk jest osiągnięcie wewnętrznej harmonii i wzmocnienie ciała. Ciało sztywne i napięte należy rozciągnąć i rozluźnić, ciało zbyt rozluźnione należy wzmocnić.
Pranajama czyli ćwiczenia oddechowe są kolejną dyscypliną, jaką obok asan uprawiają jogini. Jej zadaniem jest oczyszczenie systemu nerwowego oraz reszty ciała z toksyn. Panowanie nad oddechem ściśle związane jest z kontrolą nad emocjami, wyciszeniem, zwróceniem zmysłów do wewnątrz i wsłuchiwaniem się w pracę własnego organizmu.
Relacja pomiędzy ciałem i umysłem.
Joga mówi, że ciało i umysł są ze sobą połączone i wzajemnie na siebie oddziałują. Stan umysłu wpływa na stan ciała i ma w nim swoje odzwierciedlenie. Jednocześnie stan ciała wpływa na stan umysłu. Nie można bezpośrednio wpływać na umysł, ale można wpływać nań pośrednio, poprzez praktykowanie asan, pranajam i medytacji. Jeżeli problem umysłu jest w ciele odzwierciedlony np. pod postacią skurczu (np. pod kolanem), to przepracowując ten problem pracujemy również m.in. nad problemem naszego umysłu i duszy.
Korzyści płynące z uprawiania hathajogi.
Jogini przekonują, że joga pomaga zwalczać bóle głowy i stawów, ułatwia łagodne przejście przez okres przekwitania, wspomaga leczenie depresji i pomaga zrzucić nadwagę, jak również wspomaga leczenie i leczy wiele innych chorób i dolegliwości. Asany zwiększają siłę i wydajność mięśni, ścięgien, systemu krążenia, systemu nerwowego, mają również korzystny wpływ na umysł i psychikę; wymagają skupienia na oddechu, co wpływa korzystnie na pracę serca, a to pomaga w natlenieniu komórek ciała i przyspiesza procesy metaboliczne. Ostatnio coraz częściej zaleca się uprawianie jogi kobietom w ciąży. Wykazano, że poprawia to samopoczucie ciężarnych, a w szczególności przynosi ulgę w towarzyszących zaawansowanej ciąży bólom pleców.
Yoga dla dzieci
Kiedy dzieci uczą się yogi życie ich staje się lżejsze. Potarfią lepiej obchodzić się ze stresem i konfliktami, są spokojniejsze i bardziej zrównoważone, psychicznie i fizycznie, rozwijają swoją kreatywność, zestresowane mięśnie rozluźniają się i dzieci mogą poruszać się swobodniej.
Dzieci nie muszą wykonywać ćwiczeń w doskonały sposób, chodzi bardziej o to, żeby zajmowały się swoim własnym ciałem i fascynowały tym co potrafią. Uczą się wspierania i pomagania innym w sposób bardzo dla nich naturalny, poprzez zabawę. Yoga dla dzieci to zabawa na całego. Naśladują zwierzęta i znane im obiekty. Yogę można połączyć z muzyką, misami tybetańskimi, jak i innymi instrumentami perkusyjnymi. W ten sposób pobudzamy fantazję dzieci, a w czasie relaksu można czytać krótkie historyjki w formie treningu autogennego, albo przeprowadzać podróże fantazyjne. Z dziećmi robimy gry i zabawy z elementami yogi. Np. zabawa „Sad babci“, kiedy dzieci muszą się szybko poruszać i w bardzo szybkim tempie stanąć w pozycji drzewa na jednej nodze. Zawsze wywołuje to dużo śmiechu.
Hormonyoga wg. Dinah Rodrigues
Dinha Rodrigues pochodzi z Brazyli, gdzie rozwinęła i rozpowszechniła Yogę Hormonalną.
Yoga hormonalana to praca z utrzymaniem i zachowaniem równowagi w okresie przekwitania.
Menopauza to moment zaniku miesiączkowania u kobiet z powodu zatrzymania się folikularnej aktywności jajników, powodujących zmniejszenie produkcji hormonów.
Niedobór estrogenów może spowodować, ale nie musi, nieprzyjemne następstwa w wieku pomiędzy 45 a 60 rokiem życia. Menopauzę przechodzą również mężczyźni. Jest to kolejna przemiana dla organizmu.
Yoga Hormonalan jest rodzajem dynamicznej Yogi, łatwej do opanowania. Rezultaty nie dają na siebie długo czekać i motywują do dalszej pracy, ponieważ samopoczucie się poprawia, a uciążliwe objawy takie jak: fale gorąca, osłabienie, bóle głowy wyraźnie się zmniejszają. Yoga Hormonalna skupia się na pracy energetycznej. Obejmuje Yogę Energetyczną, Kundalini Yogę i tybetańskie techniki energetyczne. Prana, nazywana w Yodze energią życiową cyrkuluje w naszym organiźmie utrzymując go w zdrowiu. Wzmacniamy dostaw prany do organizmu i tym samym do tych organów, które odpowiedzialne są za produkcję źeńskich hormonów. Jest to zupełnie naturalny i holistyczny proces umożliwiający, dzięki wewnętrznemu masażowi oraz skierownaiu energii życiowej do odpowiednich gruczołów hormonalnych pobudzenie produkcji hormonów i czynności tych gruczołów umożliwiających, jeżeli nie usunięcie to przynajmniej uśmierzenie symptomów przekwitania. W naszym ciele energetycznym mamy 7 czakr. One są powiązane z 7-mioma gruczołami hormonalnymi w ciele fizycznym.
Ćakra inaczej Czakra (Wikipedia)
Ćakra lub ćakram (sanskryt. „koło”, „okrąg”) – według wierzeń religii dharmicznych oraz ezoteryków, ośrodek energetyczny w ciele, czyli miejsce, gdzie krzyżuje się wiele kanałów energetycznych (nadi) i gromadzi się energia prana[1]. Ośrodek ten ma odbierać, magazynować i promieniować energie o wibracji właściwej dla swojej funkcji, która konieczna jest do życia istot (w szczególności ludzi). Najczęściej wyróżniane jest 7 ćakr głównych, z których każdej przypisywany jest inny kolor, funkcja i położenie. Liczba wszystkich ćakr w ciele człowieka jest określana na kilkadziesiąt tysięcy.