Regresja hipnotyczna

Co to jest ta regresja? Pytanie to zadają sobie z pewnością wszyscy, którzy słyszeli o hipnozie regresyjnej do poprzednich wcieleń. Regresja to cofanie się w przeszłość do dzieciństwa, do zapomnianych zdarzeń i miejsc pobytu. Trans hipnotyczny wykorzystywany jest w terapiach traumy i amnezji. Głęboka relaksacja i doświadczanie odmiennych stanów świadomości pozwalają na zgłębienie swojego wnętrza i poznawanie samego siebie. Są wszechstronnie pomocne. Każdy z nas je przeżywa. Jak już pisałam – jest to stan krótko przed zaśnięciem i zaraz po obudzeniu się. Moment, w którym zamykamy oczy. Bycie na poziomie alfa jest zatem znane, ale nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, że jest to wstęp do hipnozy.

Stany te osiągamy również w technice progresywnego odprężania mięśni, w treningu autogennym, w medytacji, w czasie tańca, spaceru i słuchania muzyki. A déjà vu, gdy nagle uświadamiamy sobie, że to, co się przed chwilą wydarzyło, jest jakby powtórką z przeszłości? Ile razy nie zwracamy uwagi na takie skojarzenia, na to, co przeżyliśmy? Przechodzimy nad tym do porządku dziennego, nie zastanawiając się, traktując jako coś naturalnego. Przygotowując się do sesji regresyjnej, wystarczy przypominać i uświadamiać sobie właśnie te sytuacje, aby potem móc obserwować je w codziennym życiu.

Hipnoza wykorzystywana jest także do wprowadzania osób w taki rodzaj transu, który umożliwi im przypomnienie sobie swojego poprzedniego życia. Nazywamy to regresją inkarnacyjną. Jak również do przeprowadzenia do świata dusz, do miejsca, gdzie dusze przebywają między wcieleniami. Przez nawiązanie kontaktu ze świadomością duszy każdy może uzyskać potrzebne informacje. W tym miejscu przerwę mój wywód, aby wyrazić ogromne podziękowanie dr. Michealowi Newtonowi za jego pracę i stworzenie dydaktyki dającej podstawy do nauczania techniki wprowadzania ludzi w trans hipnotyczny, który umożliwia kontakt ze świadomością duszy.

Jak wiemy, cała wiedza o naszym istnieniu znajduje się w nas samych. Informacje z aktualnego życia ma oddany nam do dyspozycji nasz świadomy umysł, a te z przeszłości – przechowuje podświadomość. Połączenie świadomości duszy ze świadomością umysłu i ze świadomością ciała stanowi o naszej egzystencji na Ziemi. Te trzy jestestwa muszą ze sobą współpracować, jedno bez drugiego nie jest w stanie samodzielnie istnieć. My tym jesteśmy. Czyż to nie jest fascynujące?

Carl G. Jung19 w komentarzu do Tybetańskiej Księgi Umarłych „Bardo Thodol” wyjaśniał: „Chwila śmierci jest najwznioślejsza i najwspanialsza – dusza wtedy wyzwala się, aby odrodzić się fizycznie czterdzieści dziewięć dni później.

W chwili śmierci […] człowiek dowiaduje się o znaczeniu dobra i zła, tym, co cenne, a co bezwartościowe. […] Drugi stan […] to bardo doświadczania rzeczywistości. Trzeci stan […] to bardo szukające odrodzenia. W nim dusza przyciągana jest do kochających się par, aż w końcu skupia się na jednej, którą wybiera do swego odrodzenia”.

To oczywiście w wielkim skrócie.

W czasie regresji klienta do świata dusz dochodzimy do momentu, kiedy świadomość jego duszy opuszcza ciało w poprzednim wcieleniu, obserwując je z oddalenia. Wtedy ma on możliwość analizy przeżytego życia i zweryfikowania celów, jakie przyjął sobie do realizacji. Z reguły to, co robi teraz, jest kontynuacją zadań przygotowanych wcześniej. Będąc w stanie uwolnienia od ciała, obserwuje swoich bliskich, ale trudno mu nawiązać z nimi kontakt. Kolejny cytat z Tybetańskiej Księgi Umarłych: „Wszyscy bliscy płaczą wówczas, wznoszą krzyki i lamenty, zabierają mu pożywienie, ściągają zeń ubranie, zamiatają wokół łoża. Choć on sam ich widzi, oni go nie widzą, on słyszy, że mówią do niego, lecz oni nie słyszą jego głosu […]”.

Kiedy rodzina rozpacza po stracie bliskiej osoby, ta jest w tak głębokiej żałobie i smutku, że energia duszy nie jest w stanie przebić się do nich, żeby podzielić się swoją radością powrotu do domu. A ona w tym momencie jest świadoma tego, że istnieje dalej, tylko zmieniła formę.”